Zo! Éindelijk boekte ik het bed & breakfast-appartementje, waarvoor de plannen er al zólang liggen… Want ja, corona. We zouden al gaan in 2020 en toen gooide de pandemie roet in het eten.
Na de corona-lockdowns
Er is weer ruimte om erop uit te gaan. Het openbare leven is weer gestart. Er zijn terrassen, bioscopen, theaters, sportevenementen en hier kun je weer van genieten, als je dat wilt. Bij ons resulteert dit in een opeenhoping van leuke avonden. We hadden al een aantal kaartjes voor deze periode en daar bovenop komen de kaartjes/berichtjes van uitgestelde voorstellingen en feestjes. Het is best druk, maar vooral zo fijn om weer samen te kunnen komen om ergens van te genieten of iets te vieren. Althans, dat is zo voor mijn man en mij. Wij houden wel van een feestje.
Samen
Veel van die avonden brengen we samen door. We delen interesses en gaan er graag op uit om samen te genieten. Gelukkig hebben we ook in corona-tijd kans gezien om leuke avonden te organiseren. Cabaret, een concert van een band die we allebei goed vinden, een bordspel met vrienden, een verjaardagsfeest. Leuk! En het werkt verbindend.
Alleen
Doen wij alles samen? Nou, nee. Hij heeft een grote hobby die ik niet deel en waar ik alleen bij aansluit bij evenementen, omdat er veel gezellige mensen aan gekoppeld zijn. Ook houdt hij van muziekgenres waar ik niet echt warm voor loop. En andersom is hij ook niet te vinden voor alles wat tot mijn smaak behoort. En die bed & breakfast waar ik mijn blog mee begon? Die boekte ik niet voor ons als stel of als gezin, maar voor mijzelf en een aantal vriendinnen. We gaan er binnenkort op uit met 4 vriendinnen en ik kan er nu al naar uitkijken!
Herkenbaar?
Genoeg over mijzelf. Want waarom vertel ik dit allemaal? Wat kan het jou schelen wat ik leuk vind om te doen? Toen je mijn stukje las, was het wellicht herkenbaar voor je. Of juist helemaal niet. Omdat je liever niet zoveel uitgaat en het fijner vindt om lekker thuis te blijven met je gezin. En feestjes misschien voor jou een noodzakelijk kwaad zijn.
Vrijheid en verbinding
Ik vertel het omdat het mij gaat om je behoefte aan verbinding met je partner en daarnaast ook je behoefte aan vrijheid. Vrijheid samen en vrijheid alleen. Hoe is dit voor jou? Wat is jouw beeld van een goede relatie: doe je zoveel mogelijk samen? Wat gebeurt er bij jou als jij iets wilt doen waarvoor je partner niet warmloopt? Hoe voel je je daarbij? En wat als je partner iets wil, waar jij weinig belangstelling voor hebt?
Even los
Of is het voor jou juist heel fijn om ook apart van elkaar dingen te doen? Je eigen ding te doen? Om even te weten wie je ook alweer bent los van het koppel waar je deel van uitmaakt en los van het gezin dat je samen hebt opgebouwd? En hoe ervaart je partner het om er alleen op uit te trekken?
Matchen jullie?
Je kunt je misschien wel voorstellen dat er niet zoveel aan de hand is als jullie behoeften hierin met elkaar stroken. Als je allebei zoveel mogelijk samen wilt doen, levert dit wellicht weinig problemen op, een smaakverschil daargelaten. In interesse of in mensen met wie je graag omgaat.
Als je allebei erg hecht aan je persoonlijke vrijheid, is er waarschijnlijk ook niet zoveel aan de hand. Of het moet zijn dat je in de loop der tijd zo weinig hebt wat je bindt en wat je samen onderneemt en ervaart, dat jullie relatie kaal gaat aanvoelen.
Verschil is er
Maar wat zéker lastig kan zijn, is als de een veel behoefte heeft om samen dingen te ondernemen en de ander juist wil genieten van momenten met persoonlijke interesses en vrienden zónder partner. Het kan dan lastig worden om je verbonden of juist vrij te voelen. Tenminste, als die behoeften erg verschillen.
Misschien hebben jullie niet zoveel gemeenschappelijke interesses. Of is de een graag thuis en de ander graag ‘van het honk’. Als je vaak het gevoel hebt dat je het blok aan het been van je partner bent… Als je vaak het gevoel hebt dat je je partner in de steek laat…
Hoe is dit voor jou?
Dan komen de vragen:
- Waar ken jij het gevoel van dat je een lastig element bent in de plannen van iemand anders?
- Waar ken je het gevoel van dat je je in de steek gelaten voelt?
- Hoe kom jij aan de indruk dat je je partner in de steek laat als jij degene bent die alleen weggaat? Iets in de reactie van je partner? Of ken je het van eerder en iemand anders?
- Welk beeld heb jij van wat normaal is in een relatie qua het sociale leven van een stel?
- Hoe kom je aan dit beeld, denk je?
Ik ben benieuwd wat deze vragen doen met je beeld van ‘je eigen ding doen’ en ‘samen dingen doen’. Want je kunt je vast voorstellen dat niet alleen jij, maar ook je partner ideeën heeft over het gesteld moet zijn in een relatie met vrijheid en verbinding. En dat ook die ideeën ergens vandaan komen. Het is goed mogelijk dat die wensen en verwachtingen ontstaan zijn láng voordat jullie samen kwamen.
Naar elkaar toe groeien
Als je al lang samen bent, heb je al langere tijd te maken met jullie overeenkomsten en verschillen. Ik hoop je met deze blog een nieuwe blik te geven op jullie gewoonten in het sociale leven. Hoe heeft dit zich bij jullie ontwikkeld vanaf het begin van jullie relatie? Ging dit altijd als vanzelf? Of hebben jullie echt wat tijd en strijd nodig gehad om jullie levens op elkaar af te stemmen? Is dit wellicht nog steeds pittig? Niet zo gek, want gedurende verschillende fases in je relatie vinden er voortdurend verschuivingen plaats… Denk bijvoorbeeld eens aan het moment dat je kinderen kreeg. Hierover een volgende keer meer!
Voor nu laat ik het bij dit onderzoek naar jezelf en jouw behoeften. En als je écht nieuwsgierig bent geworden? Maak het dan eens onderwerp van gesprek met z’n tweeën. Wat zou daar uitkomen? En hoe kun je daar weer je voordeel mee doen? Hoe kun je een beetje naar elkaar toe groeien? Veel plezier!
