Huishoudelijke strijd
Uit mijn leven gegrepen: de vaatwasser.
Mijn man zet er dingen in. Ik ook. Onze kinderen ook en die laat ik hier even buiten beschouwing. Waarom hij het doet zoals hij het doet, begrijp ik niet. Mijn manier is veel logischer. Natuurlijk. Ik vermoed dat hij hetzelfde denkt, maar dan andersom.
Dan de was.
We hebben een droogrek waar we onze was aan ophangen. Past meestal prima en soms niet. Afhankelijk van wie er met de was bezig is, is het ene rekje uitgeklapt en het andere niet. Zodat de was goed kan uithangen en drogen. Elke keer verbouwen we het rek naar onze eigen zin. Elke keer als ik dat doe, zucht ik er eens diep bij. Want alweer: mijn manier is veel logischer. Natuurlijk.
Het meest recent: de besteklade.
Hij zag dat er veel in lag aan spullen die we eigenlijk nooit gebruiken. En eerlijk: hij is in zo’n geval degene die het initiatief neemt om dit eens onder handen te nemen. Heel fijn, ik kan dat echt waarderen. In korte tijd had hij een nieuwe indeling gemaakt en liet dit trots en met letterlijk opgeruimd humeur aan mij zien. Je raadt het al: ik wilde oprecht enthousiast zijn, maar merkte dat ik mijn neus en mond stond te vertrekken, omdat een aantal dingen er – in mijn ogen – niet logischer op waren geworden. Dit was hem even teveel en hij vertrok dan ook even uit mijn zicht met de mededeling dat ik het dan zelf maar ‘beter’ moest doen. Die uitnodiging heb ik maar opgepakt, waarna we het samen nog eens bekeken en het de komende tijd zo gaan proberen. Vrede teruggekeerd.
Herkenbaar?
Bij ons ontstaan dit soort ‘dingetjes’ het snelst over delen van ons huishouden/opvoeding waar we beiden mee bezig zijn. Met de tuin bemoei ik me vrijwel niet, zoals hij zich niet bemoeit met het regelen van oppas en de zaken rondom de scholen van onze kinderen. Bij een eigen gebied laten we de ander aan zet om de stappen te zetten.
Systemisch werken
Aan deze dingen dacht ik – onder andere – toen ik deze week bij mijn opleiding in systemisch werken / familieopstellingen was. Het onderwerp was: strijd. Een bijzonder boeiend onderwerp. Zoals elk onderwerp van de opleiding dat was, ook in partnerrelaties. Maar dit onderwerp in het bijzonder is wel heel belangrijk in een partnerrelatie. En altijd actueel. Over de grote dingen, over de kleine dingen.
Waardevolle vragen
Al snel kregen we de opdracht te onderzoeken hoe dit onderwerp in ons eigen leven de kop opsteekt. Met vragen als:
- Hoe ‘doe’ jij strijd?
- Hoe ken jij strijd?
- Wat betekent strijd voor jou?
- Met wie strijd je in het hier en nu?
- Hoe herken je strijd uit je gezin van herkomst?
Dit deden we. En het bleek dat meestal je strijd in het hier en nu niet eens gaat om degene met wie je dat nu doet. En niet om het onderwerp waarover je dat doet. Al te vaak heeft je strijd wortels in het verleden. Dan ken je het gevoel dat de strijd oproept maar al te goed. En heeft je reactie veel te maken met hoe je het altijd al deed.
Binnenkant en buitenkant
Misschien denk je nu: strijd, strijd, wat een groot woord. Of misschien kun je zelfs de strijd in jouw relatie(s) niet eens vinden. Ikzelf heb meer dan eens te horen gekregen dat ik strijdbaar kan zijn, dus voor mij was dit niet moeilijk te zien. Het is dan goed te weten dat je op verschillende manieren kunt strijden. Met sowieso het onderscheid: strijden aan je binnenkant en strijden aan je buitenkant.
Stel dat jij iemand bent die met name strijdt aan je binnenkant. Hoe doe jij dat dan? Wat zijn je gedachten? Wat zeg je tegen jezelf? Of tegen de ander, zonder er geluid aan te geven? Wat doe je? Keer je in jezelf en word je stil? Loop je even weg? Zwijg je voor langere tijd? Hoe voel je je erbij?
Stel dat jij iemand bent die met name strijdt aan de buitenkant. Hoe doe jij dat? Wat doe je fysiek? Wat zeg je? Wat denk je? Wat merkt de ander ervan? Hoelang duurt het? Kun je in het moment al met die persoon uit de voeten? Of heb je tijd nodig voor je verder kunt? Hoe voel je je in en na je strijd?
Of doe je het allebei? Binnenkant én buitenkant? Hoe verschillen ze van elkaar? In agressie? In kwetsbaarheid?
Zoals ik het nu schrijf, heeft het betrekking op een persoon. Ook dat hoeft niet eens. Het zou ook een situatie kunnen zijn waar je mee strijdt. Of een gevoel in jouzelf.
Je strijd nader onderzoeken
Zoals ik al schreef: een ontzéttend boeiend onderwerp om mee bezig te zijn. Niet per se het makkelijkste. Maar als je het aandurft je strijd (of het vermijden daarvan) aan te kijken, kan het je zoveel vrijer maken. Ook dat mochten we doen die dag. Opstellingen bieden zo ontzettend veel. Bijna niet te geloven hoe treffend je strijd zich voor je eigen ogen voltrekt als je de mensen en dingen opstelt die ze vertegenwoordigen. Voor mij en mijn collega’s daar heeft die dag met alle ingrediënten (systemische vragen én de opstellingen) zoveel duidelijk gemaakt en opgeruimd.
De strijd van de ander
Er valt me nog iets in. Er is nog iets met strijd. Het is onontkoombaar dat je ook te maken krijgt met de strijd van de ander. Die misschien in het hier en nu met jou strijdt. Aan de binnen- of buitenkant. Hoe reageer je daarop en hoe voel je je daarbij? En hoe is het anders voor je als je je realiseert dat de strijd van die ander met jou in het hier en nu wellicht ook wortels elders heeft?
Terug naar het begin
Aan het begin van deze blog schreef ik over mijn eigen huishoudelijke strijd met mijn man. Best vervelend soms. Beetje irritant, voor ons beiden. Het zou zomaar kunnen dat het herkenbaar is voor je. Misschien denk je: ik zou willen dat het daarover ging…
Ook voor ons was dit niet altijd zo. Eerder hing er veel meer mee samen. Werden de dingen groter en was de strijd bijna niet los te koppelen van de persoon. Viel het me veel zwaarder om rond te komen met ‘iemand die zo is, zo doet’. Grote onderwerpen, grote keuzes. We hebben onze manier gevonden om hierin samen verder te komen. Dat helpt ons tot op de dag van vandaag. Waardoor we de grotere onderwerpen van ons ‘hier en nu’ beter en sneller op de kaart kunnen zetten. Ik zou wel van de daken willen schreeuwen hoe fijn dat is, ook als het even niet fijn is. En ik zou iedereen willen aanraden om eigen strijd te onderzoeken. Gewoon, omdat het je zoveel oplevert.
Strijdend ten onder? Liever niet, toch?
